Türkiye Gıda Sanayi İşverenleri Sendikası’nın (TÜGİS) tarihi sadece işveren sendikacılığının geçmişi ile sınırlı değildir. TÜGİS’in tarihi aynı zamanda Türkiye’deki gıda sanayiciliğinin gelişimini de anlatır.

İngiltere’de 18. Yüzyılın sonu ve 19. Yüzyılın başını tarihlendirilen ‘sanayileşme’ hareketiyle ülkemizin gerçek manada tanışması yüzyıla yaklaşan bir gecikmeyle gerçekleşmiştir. Türkiye Cumhuriyeti kurulduğunda devlet eliyle başlayan sanayileşme hareketinde ise nüfusun acil beslenme ihtiyacı temel ihtiyaç maddelerinde sanayileşmeyi zorunlu kılmıştır. Şeker fabrikalarına yapılan yatırım bu acil ihtiyaca yapılan yatırımların satır başıdır.

Özel Sektör yatırımları sermaye yetersizliği nedeniyle, cumhuriyetin ilk yıllarında son derece sınırlı yerel ihtiyaçları karşılayacak düzeydedir. Özellikle İkinci Dünya Savaşı’nın yokluk ve yoksulluk yıllarında gıda sanayinin gelişmesi bir yana ekmeğin bile karneye bağlı olması, tüketimin sınırlanması, aile tipi üretime ihtiyacı daha da artmıştır.

1950’li yıllarda sanayileşme hamlesi içinde gıda sanayi de gelişme ortamı bulmuştur. TÜGİS kurucuların mesleği hanesine bakıldığında, gıda sanayinin çok sınırlı alanlarda hayat bulduğu görülür. Konservecilik, yağ, bisküvi, glikoz, nişasta ve öğütülmüş un imalatı özel sektörün gelişme gösterdiği başlıca alanlardı. Gıda Sanayinin doğup geliştiği alan da diğer pek çok sanayi kolunda olduğu gibi İstanbul’du.